Blog van een thuisstagiaire
Sandra Pauëlsen liep in januari 2020 stage op de afdeling Marketing en Development van Stedelijk Museum Alkmaar toen het Corona-virus uitbrak en heel Nederland ineens thuis moesten blijven. Lees hier de blog die zij tijdens haar stage bijhield.
vrijdag 26 juni 2020 | Het Leven Gaat Van Start (laatste blog)
Deze week is de eerste week dat het leven weer een beetje ‘normaal’ is. Ook al werk ik nog steeds voornamelijk vanuit huis, alles begint steeds meer vorm te krijgen. Ik kan vaker naar buiten. Zonder dat allerlei protocollen me in de weg zitten. Nu kijk ik er niet meer van op dat ik bij binnenkomst van winkels een karretje of mandje moet pakken, of dat je je handen moet desinfecteren. Afstand houden gaat ook bijna automatisch. Op één of andere manier is het snel gaan wennen.
Ik ging deze week voor het eerst naar een verjaardag. En er komen er steeds meer op de planning. Vrienden die tijdens de intelligente lockdown jarig waren besluiten het allemaal om het in de zomer te gaan vieren. Waar ik blij om ben. Het was nog al deprimerend om je agenda er bij te pakken de afgelopen maanden. Ik zag het als een lijst met allerlei leuke dingen waar je je op verheugde, maar die niet doorgingen. Nu kun je er steeds meer nieuwe plannen in schrijven.
Ik merk dat ik tijd besteden met vrienden zo veel meer waardeer dan voorheen. Ja, dat gaat weer veranderen als het weer helemaal onderdeel kan zijn van ‘het nieuwe normaal’. Maar voor nu brengt een bezoekje aan een vriendin mij meer plezier dan ooit te voren. Wat je kan zien als een leuk bijeffect.
Een paar weken terug schreef ik dat deze periode lastig en vooral raar zou worden maar nu ik het eenmaal meemaak valt het mee. Ik verheugde me ontzettend op een leuke vakantie naar het buitenland. Maar nu ik al een tijdje geaccepteerd heb dat dat niet door kan gaan en ik plannen heb gemaakt in de buurt, vind ik het eigenlijk wel prima.
Mijn stage bij het museum zit er bijna op. Ik heb nog één week. En dat voelt eigenlijk best raar. Alsof ik net begonnen ben en dan alweer moet stoppen, net als in maart. Bijna alsof ik twee keer bij het zelfde bedrijf mijn stage heb gelopen. Nu de maatregelingen steeds flexibeler worden en er per 1 juli weer veel kan veranderen, strooit dit toch wel wat zout in de wond. Het is zuur dat het museum meer op gang komt als ik weg ga. En vooral omdat alles om mij heen steeds makkelijker gaat en mijn agenda steeds voller wordt. Het geeft een apart gevoel om mijn plannen voor mijn stage bij het museum niet meer door te zetten.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 19 juni | De Eerste Filmdag
Op 1 juni ging het museum open sinds het in midden maart gesloten werd door de coronamaatregelen. Als je nu het museum wilt bezoeken, moet je via de website reserveren. Wanneer je het museum binnenkomt begin je gelijk met een looproute. De entree is verdeeld in twee paden, de ingang en de uitgang. Na het aanmelden bij de balie kan je de zaal op. Maar daar is natuurlijk ook een route aangegeven. Op zaal is het door de reserveringssysteem een stuk rustiger.
Afgelopen woensdag ging ik weer voor het eerst de zaal op om beelden te schieten voor de jongerenpromo. Ik heb al een tijdje geen beelden opgenomen. De laatste keer was vorig jaar met een schoolproject. Het was fijn om weer door een lens te zien en denken. Terwijl je filmt moet je in gedachten houden hoe het eindproduct eruit komt te zien. Als het ware ben je de video al aan het monteren in je hoofd. Zo kijk je toch wel anders naar de omgeving. In sommige zalen had ik moeite met het vinden van de juiste framing, of was ik op zoek naar het juiste licht.
Door de maatregelen was het fijn opnemen. De drukste zaal was het lastigst, dat was de expositie van Paul Rijkens. Ook al is dat wel de zaal die het beste belicht is. Zo zie je maar dat er bij het filmproces allerlei obstakels zijn. En ik ben blij dat ik deze obstakels weer kan tackelen.
Van elke zaal zijn wel beelden gemaakt. Het was mooi weer, dus ik heb ook wat opgenomen buiten het museum. En een klein interview afgelegd op het Canadaplein. Volgende week woensdag film ik weer en ben ik van plan om meer beelden te schieten van jongeren.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 12 juni | Een Nieuw Project Starten
Op 4 juni ben ik voor het eerst sinds de thuisquarantaine weer op kantoor geweest. En ook al duurt mijn stageperiode nog maar een maand, naast dit blogje ga ik als afsluiting ook een video maken.
Deze promovideo wordt gericht op jongeren. Want voor mijn gevoel heerst er een negatief stereotype over musea onder jongeren. Het wordt vaak gezien als saai, of jongeren associëren het als een verplichting omdat ze vaak alleen met school naar een museum zijn gegaan. Maar als je affiniteit hebt in verhalen, je perspectief wilt verbreden en nieuwe kennis wilt ophalen dan is er een museum voor jou. Misschien ben je vroeger met school naar een museum geweest die niet aansloot bij jouw interesses. Er zijn musea over wetenschap, biologie, bekende muzikanten, succesvolle voetbalclubs en in ons geval kunst en geschiedenis.
Een van de doelgroepen die Stedelijk Museum Alkmaar het minste aantrekt zijn jongeren. En als ik naar mijn vriendengroepen kijk, dan denk ik niet dat er veel van mijn vrienden naar dit museum gaan. Ook al hebben ze wel de zelfde interesses die ik heb. Het zal waarschijnlijk onwetendheid zijn. Het museum staat bij mijn vrienden vooral bekend als als ‘het museum op het Canadaplein’. Op een of andere manier spreekt het museum mijn leeftijdsgenoten niet aan.
Zo is het idee ontstaan om een promo te maken. Ik heb er zin in. Na een abrupte stop is het wel fijn om weer bezig te zijn aan een nieuw actief project. En ook al had ik mijn stageperiode iéts anders voorgesteld. Het is toch prettig om het met iets leuks zoals een video af te sluiten.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 5 juni 2020 | #BlackLivesMatter
Vanaf het ene schokkende nieuws item gaan we naar het volgende schokkende nieuws item. Een maand geleden letten we er allemaal op om zoveel mogelijk afstand van elkaar te houden en nu lijkt het erop dat isolatie over is en we protesten urgenter vinden. Alles blijkt mogelijk te zijn in 2020.
De protesten zijn in mijn ogen ook héél belangrijk. Het is nodig. Helemaal als je je verdiept in de geschiedenis van politiegeweld in de Verenigde Staten. Maar het is ontzettend lastig om dit veilig op anderhalve meter afstand te doen. In april waren Amerikanen angstig om de supermarkt in te gaan en nu zijn er protesten geweest waarbij honderden mensen face-down op de straten lagen. Ook worden er in de VS minder mondkapjes gedragen dan in Nederland tijdens deze protesten en wordt er ook minder afstand gehouden. Een tweede golf Covid diagnoses is hierdoor een gevolg wat zeer mogelijk is.
Buiten de pandemie gezien. De mensen die voor dit probleem de straat op gaan zijn ontzettend dapper om hun stem te laten horen. Helemaal in Amerika waar het er op dit moment onwijs heftig en onmenselijk aan toe gaat. De protestanten bestaan uit een hele grote en diverse groep. Wat ook opvalt is dat er velen jongeren protesteren wat weer hoop geeft voor de toekomst.
Als ik als stagiaire van dit museum kijk naar hoe divers het bedrijf is, vind ik dat het nogal onderbelicht is. Het kan altijd beter en in tijden zoals deze is het goed om te kijken wat je in de toekomst nog beter kan doen. En ik hoop ook dat er in de toekomst allerlei verschillende mensen met verschillende achtergronden en culturen dagelijks het museum in en uit lopen. Als gast of als medewerker.
Individueel zijn er veel manieren om onze stemmen te laten horen. We kunnen onze mening uiten op social media. Door het delen van video’s en foto’s zorg je er voor dat het publiciteit krijgt. En stel je gebruikt je social media accounts niet, ga een gesprek aan met je vrienden, ouders, broers of zussen. En zorg er voor dat je begrijpt waar je voor staat. Doe research, bekijk de video’s, voel je oncomfortabel door alle informatie waar je achter komt. Neem die discomfort en maak er de passie van om veranderingen te maken. Je hoeft de straat niet op, je hoeft niks te delen op social media. Een schoon milieu begint bij jezelf.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 29 mei 2020 | Het Leven Opbouwen
Langzaam maar zeker gaan we weer richting het oude leven. We zijn er nog lang niet maar het opbouwen van het ‘normale leven’ gaat naar mijn zeggen aardig goed. Met iemand afspreken en de anderhalve meter aanhouden is het lastigst. Maar in je eentje een rondje lopen wordt wel steeds makkelijker, na een tijdje weet je wel dat je afstand moet houden. Wat ik wel lastig voorstellen vind is dat we straks in een anderhalve-meter-samenleving moeten gaan leven. Hoe ziet die nieuwe werkelijkheid er dan uit? Ik bedoel, je ziet op het nieuws wel eens dat restaurants zich voorbereiden met plastic of glazen schermen. En supermarkten zijn ook al coronaproof gemaakt. Het ding is dat ik dacht dat het van korte duur zou zijn en niet voor mogelijk een jaar.
Ik merk dat ik minder lang nadenk over of ik wel- of niet naar buiten zal gaan. Aan het begin van de crisis zat ik een maand lang binnen. Daarna mocht ik van mezelf om de twee weken naar buiten en nu eens in de zoveel tijd. Ik hou het minder bij, maar als ik niks nodig heb, dan blijf ik ook binnen. Het is nog steeds van belang om binnen te blijven. Maar iedereen heeft wel wat vrijheid gemist. En het is toch anders om mensen via een webcam te zien dan op anderhalve meter afstand.
In deze periode kijken we normaal gesproken allemaal uit naar de zomervakantie. Maar nu is het afwachten. Wat kan wel en wat kan niet? Niks is nog zeker. Maar het lijkt er op dat een vakantie in eigen land populair gaat worden. De bestemmingen die afhankelijk zijn van toerisme dreigen in gevaar te lopen. Ook de zomer wordt dus een onzekere tijd.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 22 mei 2020 | Het Concert Dat Ik Nodig Had
Nu we allemaal een lange tijd thuis hebben gezeten, hebben we er veel films en series er doorheen gejast. We hebben allemaal gehoord van de docu-serie Tiger King en het nieuwe seizoen van La Casa de Papel die best wel goed getimed waren. Maar ik wil het deze week graag hebben over een Netflix-special die recentelijk uit is gekomen. En waarvan het de perfecte timing had vanaf mijn perspectief. Namelijk, Ben Platt Live From Radio City Music Hall.
Ben Platt is een zanger en acteur die je kan kennen uit de show The Politician, uit Pitch Perfect, of zijn musical carrière op Broadway. Voordat de crisis begon kende ik hem bij naam en gezicht, maar vooral bij stem. Voornamelijk uit het Broadway succes Dear Evan Hansen. En toevallig besloot ik het boek gebaseerd op de musical in de eerste week van quarantaine te lezen. Sindsdien ben ik een groot fan geworden van de musical en de hoofdrolspeler. Begin mei ben ik begonnen met het luisteren van zijn album ‘Sing to me Instead’. Wat ik een prachtig album vind en ik erg aanraad!
Van de week is zijn Netflix-special uit gekomen. Een film van een zeer persoonlijk concert. Duizenden mensen die samenkomen voor zijn muziek. En wanneer je het thuis kijkt ervaar je het zelfde gevoel. Met zijn persoonlijke verhalen en optimistische karakter trekt Ben Platt je in zijn wereld. Hij geeft je een anderhalf uur om je problemen te vergeten.
Ik wist dus al wie de artiest was voordat ik de film aanzette. Maar ik denk dat het niet veel uitmaakt of je hem wel of niet kent. Het is een prachtig optreden. Met nummers die emotioneel kunnen zijn, maar ook nummers waarvan het publiek spontaan uit de stoel springt om te dansen. Het is grappig, mooi, creatief en echt. En wat ik erg waardeer aan zijn concert is zijn kleine gesprekken tussendoor met het publiek. Het laat je kennismaken met de artiest en daardoor voelt die figuurlijke afstand kleiner.
Ik recommandeer het aan iedereen om deze special te kijken. Het maakt niet uit hoe oud je bent of welke muziekstijl je hebt. Wie in deze tijd het gevoel van samenkomen mist zal van dit optreden erg kunnen genieten!
Sandra Pauëlsen
vrijdag 15 mei 2020 | Een Blik Op De Toekomst
Het is al ruim twee maanden sinds de WHO (World Health Organisation) de situatie omtrent Covid-19 heeft bestempeld tot pandemie. Sindsdien is iedereen wel op één of anderen manier getroffen door de uitbraak.
De statistieken laten beide een daling van doden en een daling van IC patiënten zien. En vorige week werd het besluit gemaakt om op maandag 11 mei de maatregelen te versoepelen. Nu vragen we ons allemaal af hoe de toekomst er vanaf hier uit ziet. Grote evenementen mogen niet doorgaan zolang er geen vaccin is. De zomervakantie gaat er anders uitzien dan dat we gewend zijn. En we kunnen straks weer een restaurant of café in maar hoe gezellig kunnen we dat in ‘het nieuwe normaal’ maken? Dit zijn de vragen die relevant zijn voor de toekomst in de anderhalve-meter-samenleving. Maar daarbij heb ik net als vele anderen vraagtekens over de samenleving na de pandemie.
Stel we hebben het voor elkaar gekregen om een vaccin te ontwikkelen. Wat dan? Natuurlijk zijn we dan economisch hard getroffen en moeten we met z’n allen dat probleem zien te fixen. Hoelang zal het duren voordat we daar weer bovenop komen? Wat als we massaal een ‘angst’ ontwikkelen voor grote groepen mensen. En we terwijl de economie niet goed loopt we besluiten om niet tot nauwelijks gebruik te maken van sectoren als de culturele sector, toerisme of horeca.
Ik vraag me af hoe de statistieken van de gezondheid van Nederland er na de crisis uit zien. En niet alleen corona gerelateerd. Maar ook hoeveel belangrijke diagnoses niet zijn gedetecteerd als gevolg van de stop van de reguliere zorg. Wat zouden de gevolgen daarvan kunnen zijn?
Als je mij aan het begin van mijn stageperiode zou vragen hoe mijn toekomst er uit zou zien, zou ik het niet weten. Wel ongeveer de richting maar daar bleef het ook bij. Als ik mezelf nu dezelfde vraag stel heb ik alleen maar meer onzekerheden. Misschien word het voor mij erg lastig om mijn opleiding af te ronden of heb ik studievertraging.
De crisis houd iedereen in de greep. We kunnen voor nu alleen maar wachten en de tijd zal het leren.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 8 mei 2020 | Bevrijdingsdag in quarantaine
Sinds de thuisisolatie in maart begonnen is, zijn er alweer twee nationale feestdagen voorbij gegaan. Koningsdag en Bevrijdingsdag. Voorheen ging ik met Koningsdag de stad in wat dit jaar natuurlijk niet kon. Maar verder vierden wij het thuis nooit. Dit jaar heb ik dus ook niets bijzonders gedaan.
Bevrijdingsdag is een ander verhaal. Op 5 mei 2020 vierden wij 75 jaar vrijheid. Hier was ik in mijn stageperiode ook mee bezig. Het project ‘75 jaar vrijheid’ was een project van het museum georganiseerd door Luna Morrison. Tijdens dit project kwamen basisschoolkinderen meer te weten over de oorlog door in contact te komen met ouderen die de oorlog hebben meegemaakt. Er kwamen mooie verhalen naar boven over hoe het er in Alkmaar aan toe ging. En het is uiteindelijk een prachtige tentoonstelling geworden.
Ik kwam op het laatste moment bij dit project aanschuiven. Maar ik ben blij dat ik met een klein deel kon helpen. Vooral omdat ik bij de voorbereiding en de opening me goed kon beseffen dat we 75 jaar lang in een samenleving zonder oorlog leven. Dat ik geen beslissingen hoef te maken waar levens op afhangen of dat ik niet tientallen kilometers moet afleggen voor een karig aantal aardappelen.
Het project heeft me aan het denken gezet over Alkmaar in de oorlog. Ik ben in Alkmaar opgegroeid en om verhalen te horen van 75 jaar terug is op één of andere manier gek. Het is moeilijk voor te stellen dat er mensen uit hun huis gehaald werden of dat families moesten onderduiken. Ik bedoel, je weet dat het gebeurd is, maar je kan het nauwelijks voorstellen dat het in dezelfde stad is gebeurd waar je bent opgegroeid. Je kent niks anders dan vrede. Dit project gaf mij een perspectief van een kind in de jaren 40. Een gezicht die in detail herinneringen kon opvissen. Een persoon waarmee ik mijn eigen leven mee kan vergelijken. En zo te realiseren dat ik het zeker niet slecht heb.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 1 mei 2020 | Creatief in de
Crisis
Nu ik, net als de een groot deel van Nederland thuiszit, weet ik soms niet meer wat ik kan doen. Dit zijn drie creatieve activiteiten die mij bezig houden:
Muziek
Ik heb altijd al van muziek gehouden. Toen ik jonger was speelde ik viool, wat ik in deze periode enorm mis. Ik begon in groep 5 met viool en heb dat volgehouden tot de brugklas. Nu heb ik geen viool thuis staan, maar wel een ukelele die mij bezig houdt. Ik speel vooral om me te begeleiden bij het zingen. Ik ben ook bezig met het trainen van mijn stem. Dat houd me dagelijks bezig en zorgt er voor dat ik een beetje ritme in mijn dag creëer.
Kleding verven
In de lange zomervakantie na mijn eindexamenjaar ben ik begonnen met het verven van spijkerjasjes. Na een flinke opruiming ben ik een aantal potjes textielverf tegengekomen. Dus leek mij deze periode een goed moment om een nieuw project te starten. Ik had nog een oude zwarte korte broek in mijn kast die ik nog wel kon verven. De broek paste toch niet goed en anders had ik hem ook maar weggegeven. Maar nu kan ik er tenminste iets leuks mee doen. Meestal draag ik de werken die er uit komen niet of nauwelijks. Ik hang het aan de muur als het er goed uit ziet. En ik draag het als ik blij ben met het eindproduct.
Tekenen
Waar ik ontzettend van houd maar nooit tijd voor kan vinden is tekenen. Ik houd van schetsen met ruwe potloodstreken. Het is de stijl die mijn voorkeur heeft maar laten we eerlijk zijn, het is vooral makkelijk. Meestal probeer ik veel te tekenen wanneer ik op vakantie ben. Dan probeer ik de plek waar ik verblijf te maken of ik teken de mensen om me heen na. Dat zijn dus vaak ruwe schetsen. Nu ik meer tijd voor mezelf heb, heb ik genoeg tijd om meerdere stijlen uit te proberen om mijn vaardigheden te verbeteren.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 24 april 2020 | Websites Om Je Bezig Te Houden In Thuisquarantaine
Gisteren had ik het idee om een lijstje te maken van websites die je bezig kunnen houden. Nu we allemaal massaal thuis zitten door de coronamaatregelen, hebben we zeeën van tijd om het internet in te duiken. Als je alles van onze thuismuseum pagina hebt bekeken, dan vind je in deze blogpost vijf websites waar je jouw duik mee kan beginnen.
Histography
Ben
je verveeld en opzoek naar een website om jezelf uren lang in kan
verliezen? Ik presenteer u Histography.io. Deze website leidt je door
allerlei belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis. Deze
gebeurtenissen hebben een impact op de wereld die we vandaag de dag
kennen. Scrol door de tijdlijn heen en verdiep je in ontdekkingen,
evoluties, uitvindingen, revoluties of oorlogen. De bron van de website
is Wikipedia. Wat de betrouwbaarheid discutabel maakt. Hoe dan ook is
het een leuke website waar je je aandacht een tijdje aan kan besteden.
Open Psychometrics
Nu
je plannen om naar het einde van de wereld te gaan zijn afgelast, heb
je wellicht een andere manier nodig om jezelf te vinden. Op
openpsychometrics.org kan je allerlei verschillende soorten quizzen
maken die jou inzicht geven over jezelf. Zo is er een quiz die jouw
persoonlijkheid vergelijkt met fictieve karakters uit jouw favorieten
boeken, films of series. Of een quiz die je inzicht geeft over jouw
artistieke voorkeur.
Tiii.me
Ontdek
jij af en toe een serie en heb je dan de drang om alles in één keer weg
te bingen? Dan wordt het tijd om je in te lichten over deze site. Deze
website vertelt je hoeveel tijd je in totaal nodig hebt om alle
afleveringen van een serie in één zitting te bekijken. Zo ben je
helemaal klaar voor je volgende Netflix marathon. Deze site past niet
helemaal in dit rijtje. Het is immers niet een website waar je uren lang
je aandacht aan kan besteden. Maar Videoland, Hulu, of Disney+ zorgen
er wel voor dat je uren lang zoet bent.
Music Theory
Als
je houd van muziektheorie en je kennis wilt testen is dit een leuke
nerdy activiteit voor jouw quarantaine tijd. Op de webpagina kun je
onder anderen kiezen uit lessen en oefeningen. Enige ervaring met
muziektheorie is erg handig, maar niet nodig. Als je altijd al meer wou
weten over een bepaald interessegebied, zoals muziektheorie. Dan heb je
nu alle tijd om het te doen.
Art Salon Holland
Last
but not least, www.artsalonholland.nl. Hier vind je biografieën,
portretten, verschillende stromingen en prachtige verhalen achter nog
prachtigere kunstwerken. Zo heb je je eigen museum vanaf je tuinstoel.
Ook al bevat de naam van de site ‘Holland’, je vind hier werken uit
onder anderen Italië, Scandinavië, Rusland, Schotland of Zwitserland.
Sandra Pauëlsen
vrijdag 17 april 2020 | Studeren tijdens een pandemie
Het begon als een nieuwsbericht uit China, toen uit Italië en daarna uit Brabant. Nu is het ontwikkeld naar een groot raadspel. Iedereen heeft talloze vragen. De antwoorden op die vragen heeft niemand. De minister-president niet, de koning niet, het RIVM niet en raad eens? Zelfs de WHO heeft geen idee. We zijn inmiddels niet meer in het bezit van ons ‘normale leven’. En alles staat op pauze.
Ik ben in januari begonnen met m’n stage bij Stedelijk Museum Alkmaar. Met mijn studie in Amsterdam ging alles prima. Optimistisch keek ik verder naar hoe de rest van het schooljaar zou verlopen. Aangezien ik veel minder reistijd zou hebben maakte ik plannen om die tijd nuttig te besteden. Ideeën als rijlessen, een bijbaantje of nieuwe cursussen uitproberen kwamen al snel in me op. Maar die plannen kwamen net zo snel ten einde.
Het is op één of andere manier moeilijk te begrijpen. Natuurlijk hoor je van alles in je omgeving en op het nieuws, maar ik merk dat velen het niet kunnen realiseren. Wellicht willen we het niet realiseren. De schokkende beelden uit Italië of Spanje lijken net op nieuwsuitzendingen uit een apocalyptische film. Het is een vreemde situatie waar niemand op voorbereid kon zijn.
Ik dacht altijd dat mijn generatie studenten het al moeilijk genoeg had. Neem bijvoorbeeld het leenstelsel, hoge huisprijzen, een groei van mentale gezondheidsklachten of milieuvervuiling. Deze crisis geeft er nog eens een schepje boven op. Het geeft meer stress en het roept enorm veel vragen op. Zal ik over gaan naar het volgende jaar? Ga ik mijn diploma wel halen? Gaan mijn zomerplannen wel door? Wat gebeurt er als ik achterloop? Wanneer zal ik weer naar school gaan? En hoe zal ‘het nieuwe normaal’ er uit zien? Het duurt nog wel even voordat het raadspel stopt. Maar het ergste is dat niemand weet wanneer.
Sandra Pauëlsen